تصور می کنم برای هر مادری که دارای  دختر نوجوانی است، دیدن دو فیلم پرشس Precious(لی دانیلز-2009) و کاری(برایان دی پالما-1976) ضروری باشد تا بتواند علاوه بر درک درست تر دختران نوجوان، از پاره ای از انواع کودک آزاریChild Abuse  که ممکن است ناخواسته و ناآگاهانه صورت بگیرد،پروا کند.

کری(سیسی اسپیسیک)که هم برای مادر بسیار مذهبی اش وهم برای همکلاسی های کینه جویش وصله ای ناجور است،از قدرت خود برای حرکت دادن اجسام به گونه ای هولناک استفاده می کند......

پرشس نوجوان(گابوری سیدیب)برای بار دوم از پدرش حامله شده است...........


درفیلم کاری شاهدیم که چگونه باورهای مذهبی افراطی مادر کاری باعث می شود تا او از نظر بقیه بچه ها "عجیب"باشد و نتواند ارتباط مناسبی با همسالان خود که لازمه رشد روانی طبیعی اوست داشته باشد.مادر کاری نه تنها در مورد اتفاقات فیزیکی دوران بلوغ (قاعدگی ،رشد پستانها و...) هیچ پیش آگهی به او نداده است(چنانکه در برخورد با اولین قاعدگی از ترس به حال مرگ می افتد و به علت همین ناآگاهی مورد تمسخر همکلاسی هایش قرار می گیرد)بلکه این تغییرات  و حرکت دخترش به سوی "زن شدن"را به مثابه ورود او به دنیایی پر از گناه و فساد می داند و زیبایی های ظاهری او را تحقیر می کند و مجبورش می کند برای گناهان نکرده و افکار پلید نداشته ساعتها در محیطی تاریک و ترس آور به طلب بخشش بپردازد.



همچنین او هیچ ارتباط کلامی یا جسمی با کاری ندارد،با او جز برای انتقاد یا نهی کردن وارد صحبت نمی شود،هرگز او را در آغوش نمی گیرد و نوازش نمی کند مگر در صحنه آخر که در صدد قتل اوست.

مادر پرشس نیز با شخصیت بردرلاین خود تنها بارانی از ناسزا و تحقیر را بر سر و روی او می بارد،او را درخانه نادیده می گیرد و از نظر تغذیه و رسیدگی به امور و نیازهای دختری نوجوان  یا نوجه به او و کمک برای کاستن وزن زیادش نیز اصلا به او اهمیت نمی دهد.

کاری در فیلم خشم فرو خورده خود را از طریق توانایی خاصش بکار میگیرد و باعث نابودی گناهکاران و بی گناهان زیادی میشود،خشم پرشس هیچ مجال بروزی ندارد و ما فقط عوارض کوچکی مثل کتک زدن دختر همسایه و دزدی های اندک را شاهدیم. 

 به نظر میرسد،کیفیت رابطه با والدین(در هردوفیلم پدران غایب هستند) ستون اصلی شکل گیری شخصیت کودک و نوع تعاملش با جهان است.طرد شدن ،بدترین اتفاقی است که می تواند برای یک کودک رخ دهد وزمینه ساز بروز اشکال مختلف اختلالات شخصیت و بیماری های روانپزشکی در آینده شود.والدین شاد،در دسترس و پاسخگو ،بهشتی که فرزندان انسان سزاوار آنند،حتی اگر از بهشتی دیگر رانده شده باشند.....