تماشای استرومبولی (روبرتو روسلینی-1950)که فیلمی ایتالیایی-آمریکایی و وابسته به سینمای نئورئالیسم ایتالیاست،می تواند در زمانی که دختر یا پسر جوانی برای ازدواج یا عدم ازدواج با فردی بعلت اختلافات طبقاتی،قومی یا فرهنگی مردد است،بسیار کمک کننده باشد.

کارین (اینگرید برگمن)که زن بیوه جوانی از اهالی لیتوانی است،برای فرار از زندگی در اردوگاه مهاجرین در ایتالیا،به درخواست آنتونیو سربازی جوان که او را از پشت سیم های خاردار ملاقات می کند ،جواب مثبت می دهد و راهی محل اقامت همسرش ،جزیره استرومبولی می شود،جزیره ای در کنار یک آتشفشان نیمه فعال که اهالی معدودش روی خوش به زنی که در همه چیز از زبان گرفته تا لباس پوشیدن،فکر کردن و رفتار کردن با آنها متفاوت  است،نشان نمی دهند.سرباز جوان لباس ماهیگیری می پوشد و تقریبا تمام روز را دردریا می گذراند،در حالیکه همسر جوانش از ملال رو به مرگ است و بتدریج ورطه بین ایندو آنقدر عمیق می شود که کارین تصمیم به فرار از جزیره می گیرد......

در ابتدای فیلم کارین در پاسخ به سوال دوستی در مورد تصمیمش برای ازدواج یا عدم ازدواج با آنتونیو میگوید که اول تلاش میکند تا سفارت آرژانتین درخواست مهاجرت او را قبول کند و اگر نشد،آنوقت جواب مثبت می دهد.

یکی از سوالات اساسی که باید در مشاوره های پیش از ازدواج  از زوج پرسیده شود این است که چرا در این زمان خاص ،تصمیم به ازدواج با این فرد خاص گرفته اید؟گاهی اوقات ازدواج تنها بعنوان راهی برای فرار از شرایط نامطلوب حاضر است ،مانند پدر سختگیر،موقعیت مالی نامناسب خانواده،امکان مهاجرت از شهر کوچک یا روستا به کلانشهرها و...،درست مانند کارین که تنها انگیزه اش برای ازدواج،بیرون رفتن از اردوگاه است.این انگیزه به هیچ عنوان مبنای یک ازدواج سعادتمندانه نخواهد بود.

در سکانسی از فیلم کشیش مهربان جزیره برای آرام کردن کارین،زنی مدرن که همسر سابقش مهندسی در یک شهر بزرگ بوده، به او میگوید که باید شرایط آنتونیو را درک کند،شرایط پسری"ساده و خوب"که مهمترین تجربه زندگیش رفتن به سربازی بوده است.

بسیار مهم است که مردان جوان با مطالعه کتاب و تماشای فیلم،دانسته های خود در مورد زنان ،خواسته های آنان و نحوه راضی نگه داشتنشان را یاد بگیرند،چیزهایی که اگر قرار باشد در گذر زمان و در مسیر زندگی مشترک تازه آموخته شود،ممکن است منجر به نابودی آن زندگی شود.مرد جوان "خوب و نجیبی"که ساعتها و ساعتها  با نیت بهبود وضع زندگیش به کار می پردازد و فرصت و فراغتی برای وقت گذراندن،گوش دادن به حرفها و تامین نیاز های عاطفی همسرش ندارد،ندانسته و ناخواسته زندگی خود را به نابودی می کشاند.مردان جوان باید با تیزهوشی و درایت خود یاد بگیرند که "شوت و گاگول"نباشند!!ودر کوتاه ترین فرصت هاچگونه صحبت کنند،چگونه نگاه کنند ،چگونه لمس کنند و چگونه گوش دهند تا شریک زندگی آنها هیچ کمبودی نداشته باشد.

با تماشای این فیلم جوانی که در مرحله ازدواج است،در می یابد که تفاوتهای قومی ،فرهنگی و مالی تنها با "عاشق همدیگه بودن"قابل چشم پوشی نیست.ازدواج عملی بسیار استرس آور است که هر چه در تعامل و تطابق بیشتری صورت گیرد،نتایج بهتری خواهد داشت و انرژی دختر و پسر جوان بجای رشد و تعالی،صرف کشمکش و منازعه نخواهد شد.

بهتر است خانه خود را در کنار کوه آتشفشان بنا نکنید،به امید اینکه آتشفشان خاموش است،به قول شازده کوچولو:آدم که کف دستشو بو نکرده.........